Ik heb altijd een sterke verbondenheid met de natuur gevoeld. Soms denk ik terug aan mijn kindertijd, toen ik een dromerig kind was dat intens kon genieten van sprookjes en mooie verhalen. Ik denk aan alle gebeurtenissen die mijn leven hebben gevormd en de uitdagingen die ik al heb overwonnen. Deze gedachten brengen me bij een prachtig filmpje van Disney, Fantasia, genaamd Spring Sprite. In dit filmpje zie je een bosnimf die alles weer tot leven brengt na een grote vulkaanuitbarsting. De aarde lijkt verwoest, maar met haar magie komt alles weer in bloei. Het laat me zien dat je altijd weer kunt opstaan, wat er ook gebeurt.
Dit inspireerde me om het volgende gedicht te schrijven:
But You’re Still Here
In the quiet hours before dawn’s embrace,
Life throws shadows that we must face.
The weight of the world, a heavy shroud,
Crushing dreams beneath a silent crowd.
Whispers of doubt, like a haunting song,
In moments of weakness, we feel so wrong.
Heartbreak arrives, uninvited, severe,
Each tear a reminder that you’re still here.
The storms of the past, they rage and they fight,
Yet somehow you find the courage to write
A new chapter forged in resilience and grace,
With every scar worn like a proud, gentle trace.
In laughter and sorrow, the dance of the day,
You gather your strength as the skies turn gray.
Though life may throw daggers that cut deep and sheer,
You rise from the ashes, and still you are here.
With each heavy sigh, you learn to let go,
Embracing the struggle, the ebb, and the flow.
For in every challenge, a lesson appears,
In the heart of the chaos, you conquer your fears.
So let the world tremble, let tempests roll by,
You’ll stand as a beacon, reach up to the sky.
For even when shadows seem all that you hear,
Hold tight to your heartbeat, for you’re still here.
Met liefde, Mandy